Smithsoniet is een mineraal dat voornamelijk bestaat uit zinkcarbonaat. Het staat bekend om zijn mooie kleuren en glasachtige glans, wat het populair maakt bij verzamelaars. De kleuren variëren van wit tot grijs, geel, groen, blauw en zelfs roze, afhankelijk van de insluitingen die erin zitten.
Smithsoniet vormt zich vaak in de buurt van zinkafzettingen. Het ontstaat door de verwering en oxidatie van zinkrijke mineralen zoals sfaleriet. Dit proces gebeurt meestal in de bovenste lagen van de aardkorst, waar mineralen in contact komen met zuurstof en water. Dit leidt tot de vorming van smithsoniet.
Het mineraal werd voor het eerst beschreven in 1802 door de Britse mineraloog James Smithson, naar wie het ook is vernoemd.
Smithsoniet heeft een glasachtige tot parelmoerachtige glans en een hardheid van 4,5 op de schaal van Mohs, wat betekent dat het relatief zacht is. Chemisch gezien is het een eenvoudige verbinding van zink, koolstof en zuurstof